Gizarte elebidun baten auzia,
lehen-lehenik askatasun auzia da. Hizkuntza bat hautatu ahal
izateko, lehen-lehenik hautatzeko askatasuna izan behar da.
Elebakarrek ez dute hautatzeko askatasunik hizkuntza bakarra
dakitelako. Elebidunek elebakarrekin aritu behar dutenean ere ez dute
hizkuntza hautatzeko askatasunik, elebakarrek askatasun hori zapuzten
dietelako. Beraz, bi hizkuntzak dakizkienak bakarrik izango du
hizkuntza bat hautatzeko askatasuna alde batetik, eta, bestetik, ez
die askatasun hori ukatuko askatasun horren jabe diren gainontzeko
herritarrei. Beraz, laburbilduz, jakiteak bakarrik ematen du
askatasuna.
Berdintasunarekin ere lepo beretik dugu burua: erdaldunek ez bezala, euskaldunek ez dute nonahi eta noiznahi euskara erabiltzeko aukera berdinik. Erdaldunek euskaldunekin erdaraz egiteko aukera dute baina ez, ordea, euskaldunek erdaldunekin euskaraz egiteko aukera berdina. Hizkuntzak erabiltzeko aukeretan herritar euskaldun elebidunentzat ez dago berdintasunik. Berdintasuna, askatasuna bezalaxe, jakiteak bakarrik ematen du.
Euskal Herria zatituta daukaten bi estatuen lege antolamenduaren gailurrean daude askatasuna eta
berdintasuna. Eskubide unibertsalak, lagaezinak, zatiezinak eta
kenduezinak dira. Herri erakundeek bermatu egin behar dizkiete
herritar guztiei bortsaezinak diren eskubide horiek. Gerta liteke, ordea,
herritarrik izatea, bere elebakartasunetik, hizkuntza hautatzeko
askatasunari uko egiteko prest. Euskara ikasi nahi ez duen herritar
elebakarrak ezin dio bere askatasunari uko egin, irakurtzen eta
idazten ikasteari uko egiterik ez duen bezalaxe. Gaur egungo
gizartean alfabetatu gabea elkarbizitzarako mugatuta, aukera berdinik gabe eta askatasun
galeran dagoen bezalaxe, muga, gabezia eta galera berean dago elebakarra
euskara ez jakitearekin. Ez jakiteak mugatu egiten du elebakarra eta
askatasuna galarazten dio. Eta bere buruari askatasuna galarazi ez
ezik herritar elebidun euskaldunari ere galera bera dakarkio. Izan
ere, elebakartasunetik galarazi egiten zaio euskaldunari euskara
hautatzeko eta erabiltzeko askatasuna. Beraz, elebakarraren ukaziotik
bikoitza litzateke sortutako galera eta kaltea.
Herri erakundeek herritarrek hizkuntza
bat edo bestea hautatzeko daukaten askatasuna eta berdintasuna
(Liberté, égalité) herritar guztiak elebidun bihurtzetik bakarrik berma dezakete. Horretarako, herritarren askatasunean eta
berdintasunean oinarritutako erabakiak eta neurriak hartu behar dira botere publikotik euskararen elebitasuna (askatasuna eta berdintasuna, azken batean) herritar guztiengana zabaltzeko. Hartu beharreko erabaki eta neurri horiek euskara jakin beharraren unibertsalizazioarekin lotuta daude.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina